Wiadomości zaczerpnięto z publikacji dr Józefy Wiśniewskiej
Historia Koziegłów

Miasto organizowane było na prawie niemieckim. Wytyczono sieć ulic i rynek w kształcie prostokąta. W środku rynku znajdował się ratusz, a wokół drewniane domy mieszczan. Miasto miało charakter otwarty i było w przeważającej mierze drewniane. Częściowo murowaną budowlą był kościół parafialny przy którym funkcjonowały instytucje społeczne o charakterze charytatywnym. W granicach miasteczka znajdowało się 600 ha gruntów rolnych. Okolica stanowiła bazę surową dla rzemiosła spożywczego, tekstylnego i drzewnego. Kupcy utrzymywali ożywione kontakty ze Śląskiem; blisko mieli do Prus.

Bez większych problemów życie społeczno-gospodarcze rozwijało się w złotym wieku XVI. Biskupi krakowscy dbali o miasteczko-krępując jednak swobodę lokalnej szlachty. Po przejściowym regresie, pod koniec XVIII wieku, następuje ożywienie rzemiosła i handlu. Dniem targowym był czwartek; handlowano żywym inwentarzem, zbożem i nabiałem, a także wyrobami miejscowych rzemieślników.

Po przyłączeniu Koziegłów do Rzeczpospolitej król Stanisław Poniatowski 27 kwietnia 1792 r wydał przywilej dla miasta potwierdzający wcześniejsze nadane przywileje biskupów krakowskich. Wydarzenia polityczne przełomu XVIII-XIX w. a także rozwój kapitalizmu powodują perturbacje związane z rozwojem okolicy.

Wydarzenia polityczne przełomu XVIII - XIX wieku, a także rozwój kapitalizmu powodują kolejne perturbacje związane z rozwojem okolicy. Budowa kolei warszawsko-wiedeńskiej zostawia Koziegłowy i okolicę na uboczu. W czasie rozbiorów mieszkańcy Koziegłów uczestniczą w życiu całego kraju i dzielą jego los. Pamięć o uczestnikach walk niepodległościowych stanowiła oparcie dla rozwoju świadomości narodowej. Koziegłowy mocno odczuły zniszczenia wojenne spowodowane potopem szwedzkim, przemarszem wojsk konfederatów barskich i rosyjskich które mocno obciążyły mieszkańców.

Przed wymarszem Napoleona na Moskwę Kozie- głowy własnym kosztem wystawiły oddział gwardii narodowej który w kampanii 1812 r walczył pod rozkazem gen Jana Henryka Dąbrowskiego. Biorą udział w Powstaniu Listopadowym i Styczniowym. W 1870 r. Koziegłowy utraciły prawa miejskie.

Latem 1914 r Koziegłowy leżące w strefie przygranicznej zostały zajęte przez Niemców. Okupowali gminę do końca wojny w 1918 r. Miasto i okolice długo nie mogły podźwignąć się z nędzy spowodowanej wojną i epidemiami. Po odzyskaniu niepodległości osada otrzymała własną administrację, ale bez praw miejskich, stanowiła siedzibę zarządu Gminy Koziegłowy i Gminy Rudnik Wielki. Panujące warunki zmusiły wielu mieszkańców do wędrówek za pracą i chlebem. Pozostała ludność swój byt opierała tak jak wcześniej na rzemiośle, chałupnictwie, handlu i rolnictwie.

Oświata i kultura znajdowały się w wielkim kryzysie. Z biegłem lat jednak i w tym sektorze sytuacja uległa wolnej poprawie. Zajęła się tym Polska Macierz Szkolna. Rozpowszechniono czytelnictwo, głównie gazet rolniczych.

Od pierwszego września 1939 roku w Koziegłowach słychać było odgłosy toczących się na granicy walk. Z dniem 8 października 1939 r. gmina została wcielona do Rzeszy.

Rozpoczęła się okupacja z całym koszmarem tamtych lat - terrorem, eksterminacją, wysiedleniami, wyzyskiem gospodarczym. Mieszkańcy dpowiedzieli ruchem oporu. Powstały oddziały AK i GŁ. Działalność ich ograniczona była jednak przez szkołę żandarmerii i szkolę tresury psów. Rozpoczęto tajne nauczanie, prowadzono różne formy podziemnej pracy kulturalno-oświatowej.

W listopadzie 1949 r. przywrócono Koziegłowom prawa miejskie. Prawie natychmiast powołano nowe organy władzy i urzędy państwowe. Uruchomiono polskie szkoły, podjęto próby uspołecznienia gospodarki. Miasto stało się centrum społeczno-gospodarczym i kulturalno-oświatowym regionu. Posiadały bowiem najlepszą bazę lokalową, położenia komunikacyjne, zagospodarowane centrum z instytucjami o charakterze usługowym, handlowym i kulturalno-oświatowym.

Po zmianach administracyjnych z 1976r, Gmina i Miasto Koziegłowy pod względem powierzchni i ludności zajmują w dawnym woj. częstochowskim drugą pozycję.

Wiadomości zaczerpnięto z publikacji dr Józefy Wiśniewskiej