Filtrowanie aktualności

data od

data od

data do

data do

wyszukaj

Zdobycie góry nie ma znaczenia bez świadomości człowieka. Przy tym wypróbowuje i kształci postawy indywidualne i społeczne, jest jednym ze sposobów uczenia się odpowiedzialności, przyjaźni, zasad rywalizacji. Z tych właśnie powodów 12 marca uczniowie Zespołu Szkół w Pińczycach odbyli II zimową wyprawę górską. Tym razem były to Tatry, a dokładnie Jaskinia Mylna, Obłazkowa oraz Wąwóz Kraków.

Jaskinia Mylna położona jest w Dolinie Kościeliskiej w masywie Raptawickiej Turni, tuż ponad Polaną Pisaną. Jaskinia ma dwa otwory wejściowe - południowy na wysokości 1098 metrów n.p.m. i północny na wysokości 1084 metrów n.p.m. Łączna długość korytarzy jaskini wynosi 1615 metrów, a deniwelacja 46 metrów.

Jest ona jedną z ciekawszych jaskiń tatrzańskich. Uczniowie pokonali udostępnioną 300-metrową trasę prowadzącą z otworu południowego do północnego z trzema odgałęzieniami. Musieli przejść poziomy ciąg korytarzy i niedużych komór, ciasnych i mokrych, wymagających przemieszczania się w pozycji obniżonej, a nawet czołgania. W jaskini spotkali nietoperze oraz zobaczyli otoczaki – ślad po Kościeliskim Potoku, który w przeszłości wyżłobił tę jaskinię.

Jaskinia Obłazkowa znajduje się także u podnóża Raptawickiej Turni, po zachodniej stronie doliny, na wysokości 1096 m n.p.m. Ścieżka prowadząca do niej znajduje się w odległości 4,4 km od Kir, 100 m powyżej Skały Pisanej. W jaskiniach nie ma sztucznego oświetlenia, dlatego też uczniowie, prócz kasków ochronnych, wyposażeni byli przez Ratownika TOPR-u w nagłowne latarki.

Kolejnym etapem wyprawy był Wąwóz Kraków, urzekający swym wyjątkowym pięknem. Jest on uważany za najpiękniejszy wąwóz skalny polskich Tatr Zachodnich. Najniższa część Wąwozu Kraków, przemierzana przez uczniów, to wycięty w skałach węglanowych skalny kanion o pionowych ścianach, o dnie zarzuconym kamieniami. Ta część wąwozu jest pozostałością korytarza dawnej jaskini, w której zawaliło się sklepienie. W otoczeniu Wąwozu Kraków wznosi się las urwiskowy, gdzie często bywają dzikie zwierzęta, włącznie z niedźwiedziem i wilkiem, których jednak nie udało się uczniom spotkać na szlaku.

Trudy wyprawy były jednak zrekompensowane niewysłowionym pięknem Raptawickiej Turni. Jednakże góry – jak twierdzi Andrzej Zawada – tylko wtedy mają sens, gdy jest w nich człowiek ze swoimi uczuciami, przeżywający klęski i zwycięstwa. I wtedy, gdy coś z tych przeżyć zabiera ze sobą w doliny.

Opiekunami podczas wyprawy były: Joanna Sularz, Violetta Treścińska oraz Danuta Jastrzębska.

Materiał przygotowany przez ZS w Pińczycach