Dęby Pamięci

Korzenie Dębów Pamięci

Powoli wrastają w udręczoną polską duszę.

Trochę mniej bolą strzały w tył głowy

Gdy puste doły  śmierci i znani oprawcy, 

Gdy wyszła  z mroku zbrodnia

A bezimienni spod opieki Katyńskiej Pani

Wracają przytulić się do polskiej ziemi.

                                       Jeden dąb – jedno nazwisko ofiary,

                                       Samotny szum oniemiałych katyńskich drzew,

                                       Patrzących wtedy na dotyk zbrodni,

                                       Łączy się w sercach Polaków                                      

                                       Z dębowym szumem prawdy na całym świecie.                                     

                                       I chociaż raz zadana rana nigdy nie przestanie boleć,                                 

                                       Ocalona prawda pozwoli wybaczyć.                                                                                                                             Małgorzata Knapik